Curros Enríquez a Rosalía

Se trata del poema que Manuel Curros Enríquez le dedicó a Rosalía cuando los restos de la poetisa eran trasladados desde el cementerio de Iria a Bonaval.

Do mar pola orela

mireina pasar,

na frente unha estela,

no bico un cantar.

E vina tan sola

na noite sin fin

¡que inda recei pola pobre da tola

eu, que non teño quen rece por min!

A musa dos pobos

que vin pasar eu

comesta dos lobos

comesta se veu

Os ósos son dela

que vades gardar

¡Ai dos que levan na frente unha estrela!

¡Ai, dos que levan no bico un cantar!